Ιστορία 1: Το τραυματικό περιστατικό της παιδικής μου ηλικίας
Όταν ήμουν περίπου επτά ή οκτώ ετών, έζησα κάτι που θα με στοίχειωνε για χρόνια. Μεγάλωσα σε ένα μικρό σπίτι με τον μεγαλύτερο αδελφό μου, τον Όστιν, και τη μητέρα μας, η οποία δούλευε δύο δουλειές για να μας συντηρεί. Οι γονείς μας είχαν χωρίσει όταν ήμασταν μικροί, και ο πατέρας μου ήταν απών από τη ζωή μας. Αν και η κατάστασή μας δεν ήταν καθόλου ιδανική, καταφέρναμε να ζούμε σχετικά ειρηνικά στο μικρό μας σπίτι.
Ένα βράδυ, ενώ η μητέρα μας δούλευε στη νυχτερινή βάρδια, η γιαγιά μου ήρθε να μείνει μαζί μας. Δεν ήταν ασυνήθιστο να περνάει τη νύχτα μαζί μας, ειδικά όταν έλειπε η μητέρα μας. Ο αδελφός μου και εγώ συνήθως ήμασταν ενθουσιασμένοι που την είχαμε κοντά μας, επειδή μας έλεγε ιστορίες ή έπαιζε παιχνίδια μαζί μας. Εκείνο το βράδυ, όμως, κάτι ήταν διαφορετικό. Θυμάμαι ότι ήμουν στο σαλόνι και έπαιζα με τα Lego, ενώ η γιαγιά μου καθόταν στον καναπέ και έβλεπε τηλεόραση.
Ήταν ήδη αργά και ο Όστιν είχε πάει για ύπνο. Η γιαγιά μου μου είχε πει να ηρεμήσω, καθώς προσπαθούσε να παρακολουθήσει την εκπομπή της, αλλά εγώ ήμουν πολύ απορροφημένος από τα παιχνίδια μου για να με νοιάζει. Δεν άργησα να την ακούσω να μου λέει καληνύχτα και να κατεβαίνει στο διάδρομο προς το μπάνιο, ακριβώς έξω από τα υπνοδωμάτια. Δεν το σκέφτηκα καθόλου εκείνη τη στιγμή, αλλά η ατμόσφαιρα στο σπίτι άρχισε να μοιάζει παράξενη – ήρεμη με τρόπο ανησυχητικό.
Λίγο αργότερα, ξύπνησα στη μέση της νύχτας. Αυτό ήταν ασυνήθιστο γιατί συνήθως κοιμόμουν βαριά, αλλά κάτι στον αέρα μου φάνηκε παράξενο. Άκουσα αμυδρούς θορύβους που έρχονταν από το διάδρομο, ένας ήχος που αναγνώρισα αμέσως. Το σπίτι μας είχε παλιά, ξύλινα πατώματα , και όποιος περπατούσε στο διάδρομο έκανε τα πατώματα να τρίζουν. Στην αρχή υπέθεσα ότι ήταν η γιαγιά μου, αλλά μετά άκουσα κάτι που ακουγόταν σαν κάποιος να πηγαινοέρχεται. Πάγωσα, χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Οι θόρυβοι έμοιαζαν να πλησιάζουν.
Σηκώθηκα αθόρυβα από το κρεβάτι και πλησίασα την πόρτα του υπνοδωματίου μου. Την άνοιξα ελαφρά για να ακούσω. Τότε ήταν που άκουσα τον ψίθυρο. Ο ήχος μου προκάλεσε ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη. Δεν ήμουν σίγουρος ποιος ήταν εκεί έξω ή τι συνέβαινε, αλλά ακουγόταν σαν γυναικεία φωνή, που ψιθύριζε κάτι που δεν μπορούσα να καταλάβω. Το μυαλό μου έτρεχε καθώς προσπαθούσα να βγάλω άκρη. Αποφάσισα να ανοίξω λίγο ακόμα την πόρτα για να κρυφοκοιτάξω στον διάδρομο.
Αυτό που είδα με στοιχειώνει ακόμη και σήμερα. Εκεί, στο αμυδρό φως, ήταν μια ψηλή, αδύνατη γυναίκα, που στεκόταν ακίνητη στον τοίχο. Ήταν γυμνή, με το κεφάλι της σκυμμένο προς τα εμπρός και τα χέρια της να καλύπτουν το πρόσωπό της. Ψιθύριζε στον εαυτό της, σχεδόν σε κατάσταση έκστασης. Τη στιγμή που άκουσε το τρίξιμο της πόρτας, γύρισε το κεφάλι της και με κοίταξε κατευθείαν. Το βλέμμα της ήταν πολύ ανοιχτό και χωρίς να ανοιγοκλείνει τα μάτια, γεμάτο με μια παράξενη, απόκοσμη ένταση.
Παρέλυσα από φόβο. Έκλεισα την πόρτα και φώναξα τη γιαγιά μου. Η γυναίκα άρχισε αμέσως να χτυπάει την πόρτα μου, φωνάζοντας το όνομά μου: «Τζέρεμι! Τζέρεμι, άνοιξε την πόρτα!» Η φωνή της ήταν μανιασμένη, γεμάτη απόγνωση. Φώναξα ξανά, καλώντας τη γιαγιά μου, η οποία έτρεξε στο δωμάτιό μου.
Μέχρι να φτάσει σε μένα, η γυναίκα ήταν ακόμα έξω, χτυπώντας την πόρτα και φωνάζοντας. Η γιαγιά μου δεν δίστασε. Φώναζε στη γυναίκα, λέγοντας της να βγει από το σπίτι μας. Η γυναίκα συνέχισε να φωνάζει, απαιτώντας να μάθει πού ήμουν. Η γιαγιά μου ήταν δυνατή για την ηλικία της και κατάφερε να κυνηγήσει τη γυναίκα έξω από το σπίτι, ενώ παράλληλα καλούσε την αστυνομία. Η γυναίκα τελικά έφυγε τρέχοντας, εξακολουθώντας να φωνάζει το όνομά μου μέσα στη νύχτα.
Συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί, πολύ φοβισμένοι για να κοιμηθούμε. Η αστυνομία έφτασε αμέσως μετά, αλλά δεν μπόρεσε να βρει τη γυναίκα. Αργότερα, μάθαμε ότι πιθανότατα είχε πάρει ναρκωτικά και είχε μπει στο σπίτι μας από μια ξεκλείδωτη μπροστινή πόρτα. Δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά η επίσκεψή της με σημάδεψε για πάντα. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ μόνος μου για εβδομάδες και ο φόβος γι’ αυτό που είχα δει με στοίχειωνε για χρόνια.
Αυτό το τραυματικό γεγονός μας οδήγησε τελικά στο να μετακομίσουμε από εκείνο το σπίτι. Ήταν το είδος της εμπειρίας που με έκανε να αμφισβητήσω την ασφάλεια ακόμη και των πιο γνωστών χώρων. Αυτό που φαινόταν σαν μια φυσιολογική νύχτα μετατράπηκε σε μια τρομακτική δοκιμασία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Ιστορία 2: Το περιστατικό της παράλυσης του ύπνου
Στα 19 μου χρόνια, νόμιζα ότι τα είχα δει και βιώσει όλα, ειδικά στον τομέα του τρόμου. Ήμουν μεγάλος οπαδός οτιδήποτε ανατριχιαστικού – ταινίες, παιχνίδια, όλα τα έργα. Ήταν ένα κομμάτι της ταυτότητάς μου, αυτό που με έκανε να νιώθω ότι μπορούσα να χειριστώ τα πάντα και με έκανε να φαίνομαι ανίκητος στα κορίτσια που με ενδιέφεραν εκείνη την εποχή. Η φίλη μου η Μέγκαν είχε μια κατάσταση που ονομαζόταν διαυγή όνειρα, όπου μπορούσε να ελέγχει τα όνειρά της, αλλά μερικές φορές είχε ενοχλητικές εμπειρίες. Υπέφερε επίσης από παράλυση στον ύπνο, κάτι που μου είχε εξηγήσει πολλές φορές.
Το Video “4 τρομακτικές ΑΛΗΘΙΝΕΣ ιστορίες τρόμου για εισβολή στο σπίτι” αναρτήθηκε 31/12/2024 στο Youtube κανάλι Άκου να δεις!