Η ρωμαϊκή μυθολογία συχνά επισκιάζεται από την αντίστοιχη ελληνική, με τις δραματικές ιστορίες θεών, ηρώων και θνητών. Ωστόσο, οι ιστορίες και τα πρόσωπα της ρωμαϊκής μυθολογίας προσφέρουν μια συναρπαστική, και μερικές φορές εκπληκτική, εικόνα των πεποιθήσεων και του πολιτισμού της αρχαίας Ρώμης. Ορισμένες από αυτές τις ιστορίες είναι απλώς πολύ παράξενες, ανατριχιαστικές ή εξωφρενικές για να μπουν στα καθιερωμένα σχολικά βιβλία. Ακολουθούν μερικές λιγότερο γνωστές πτυχές της ρωμαϊκής μυθολογίας που αποκαλύπτουν την ιδιόρρυθμη και σκοτεινή πλευρά της.
Ο Στερκούλιους: Ο Θεός των λιπασμάτων
Ο Στερκούλιος, του οποίου το όνομα προέρχεται από τη λατινική λέξη για την κοπριά («stercus»), είναι ο Ρωμαίος θεός των λιπασμάτων. Ενώ ο ρόλος του μπορεί να φαίνεται κωμικός στο σημερινό κοινό, οι Ρωμαίοι τον έπαιρναν στα σοβαρά. Η συμβολή του Sterculius στη γεωργία ήταν ζωτικής σημασίας: του πιστώθηκε ότι δίδαξε στην ανθρωπότητα πώς να χρησιμοποιεί την κοπριά για να εμπλουτίζει το έδαφος και να αναπτύσσει καλλιέργειες. Αυτή η πρακτική σύνδεση τον κατέστησε ουσιαστικό, αν και αντισυμβατικό, μέρος της ρωμαϊκής αγροτικής κοινωνίας.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Στερκούλιος πιστεύεται ότι σχετίζεται με τον Πίκουμνο, γιο του Φαύνου, του θεού της γεωργίας και της προφητείας. Ενώ ο τίτλος «Θεός των κοπράνων» θα μπορούσε να προκαλέσει γέλιο σήμερα, η σύνδεσή του με τις ζωογόνες ιδιότητες του λιπάσματος υπογραμμίζει τον βαθύ σεβασμό των Ρωμαίων για τον φυσικό κύκλο της ζωής. Δίπλα του υπήρχαν και άλλες υπερ-ειδικές θεότητες, όπως η Κομολέντα, που προστάτευε τα δέντρα από τους κεραυνούς, και η Καρντέα, η θεά των μεντεσέδων της πόρτας, που προστάτευε τα σπίτια από τους εισβολείς.
Οι Μαινάδες του Βάκχου: Ξέφρενη και θανατηφόρα αφοσίωση
Ο Βάκχος, ο Ρωμαίος θεός του κρασιού και του ξεφαντώματος (γνωστός ως Διόνυσος στην ελληνική μυθολογία), συνδέεται συνήθως με χαρμόσυνες εκδηλώσεις. Ωστόσο, οι γυναίκες οπαδοί του, οι Βάκχες ή Μαινάδες, δίνουν μια πιο σκοτεινή τροπή στο μύθο του. Αυτές οι γυναίκες, που οδηγούνταν σε έκσταση κατά τη διάρκεια των βακχικών τελετών, λέγεται ότι διέθεταν υπεράνθρωπη δύναμη και βίαιες τάσεις.
Οι θρύλοι διηγούνται ότι οι Μαινάδες μπορούσαν να επικαλούνται πηγές κρασιού και να χορεύουν με τέτοια ένταση που έμοιαζαν δαιμονισμένες. Ήταν διαβόητες για την ικανότητά τους να διαλύουν ζώα – και μερικές φορές ανθρώπους – με τα γυμνά τους χέρια. Σε ορισμένες ιστορίες, ολόκληρα χωριά αποδεκατίζονταν από αυτές τις έξαλλες οπαδούς, οι οποίες μερικές φορές χρησιμοποιούνταν ως πράκτορες θεϊκής εκδίκησης. Οι φοβερές τους φήμες έδιναν μια ανησυχητική χροιά στην κατά τα άλλα εορταστική προσωπικότητα του Βάκχου.
Οι σκύλοι στη ρωμαϊκή μυθολογία: Ιερές και θυσιαστικές
Οι σκύλοι ήταν σεβαστοί στη ρωμαϊκή μυθολογία για την αφοσίωσή τους και τις υπερφυσικές τους ικανότητες, συμπεριλαμβανομένης της υποτιθέμενης ικανότητάς τους να αντιλαμβάνονται τα πνεύματα. Ωστόσο, αυτός ο σεβασμός είχε και μια σκοτεινή πλευρά. Τα σκυλιά, ιδίως τα κόκκινα, συχνά θυσιάζονταν σε θρησκευτικές τελετές. Η γιορτή των Ρομπιγκάλια, για παράδειγμα, περιελάμβανε τη θυσία κόκκινων κουταβιών στον Ροβίγκο, το θεό των ασθενειών της σοδειάς, για να αποτραπεί η κακοκαιρία και να εξασφαλιστεί η γεωργική ευημερία.
Ομοίως, οι Λάρες Πρεστίτες, θεότητες φύλακες του νοικοκυριού, μερικές φορές κατευνάστηκαν με θυσίες σκύλων, όπως και ορισμένες θεότητες της καταστροφής της Ουμβρίας. Τα κουτάβια, που θεωρούνταν αγνά, τρώγονταν επίσης περιστασιακά κατά τη διάρκεια συμποσίων προς τιμήν των θεών. Ενώ αυτές οι πρακτικές φαίνονται μακάβριες σήμερα, αναδεικνύουν την προθυμία των Ρωμαίων να κάνουν βαθιές θυσίες για να εξασφαλίσουν την εύνοια των θεών τους.
Ο Ηρακλής ως Σκλάβος και η Απροσδόκητη Μεταμόρφωσή του
Ο Ηρακλής, γνωστός για την απίστευτη δύναμή του και τις ηρωικές του πράξεις, είχε και ένα πιο ταπεινωτικό κεφάλαιο στην ιστορία του. Αφού σκότωσε τον Ίφιτο, τον γιο ενός βασιλιά, σε μια κρίση οργής, ο Ηρακλής καταδικάστηκε να υπηρετήσει ως σκλάβος στη βασίλισσα Ομφάλη της Λυδίας. Για τρία χρόνια, ο Ηρακλής αναγκάστηκε να φοράει γυναικεία ρούχα και να ασχολείται με παραδοσιακές γυναικείες δουλειές, όπως η ύφανση και το νήμα.
Οι Ρωμαίοι καλλιτέχνες γοητεύτηκαν από αυτή την ιστορία, απεικονίζοντας την Ομφαλή να φοράει τον μανδύα από δέρμα λιονταριού του Ηρακλή και να κρατάει το ρόπαλό του, ενώ αυτός εκτελούσε οικιακά καθήκοντα. Σύμφωνα με κάποιες αφηγήσεις, η υπηρεσία του Ηρακλή περιλάμβανε ακόμα και σεξουαλική δουλεία. Παρά τον εξευτελισμό, φαίνεται πως ο Ηρακλής και η Ομφάλη ερωτεύτηκαν και τελικά παντρεύτηκαν, δίνοντας μια απρόσμενα ανθρώπινη διάσταση στον θρυλικό ήρωα.
Η τραγική μοίρα των Βεστάλ Παρθένων
Οι Εστιάδες Παρθένες ήταν μια ομάδα γυναικών που είχαν αναλάβει να διατηρούν την ιερή φωτιά της Βέστα, της θεάς της εστίας. Ενώ η θέση τους είχε προνόμια – όπως η ιδιοκτησία και η πολιτική επιρροή – επέφερε επίσης σοβαρές συνέπειες για τυχόν αντιληπτά παραστρατήματα.
Το Video “Απίστευτα μυστικά της ρωμαϊκής μυθολογίας που δεν σας έμαθαν ποτέ στο σχολείο // Άκου να δεις!” αναρτήθηκε 15/12/2024 στο Youtube κανάλι Άκου να δεις!