Στις 16 Νοεμβρίου 2025 η Παροικία Πάρου φιλοξένησε την εκδήλωση «Με τρένα και με πλοία», μια συγκέντρωση που διοργάνωσαν η Ένωση Γονέων & Κηδεμόνων Δήμου Πάρου και ο Σύλλογος Παραδοσιακού Οικισμού Παροικίας Πάρου. Κεντρικοί ομιλητές ήταν η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου συγγενών θυμάτων των Τεμπών, και ο Δημήτρης Κεφάλας, παριανός επιζών της τραγωδίας — αποσπάσματα της ομιλίας τους περιλαμβάνονται στο βίντεο.
Η βραδιά ήταν φορτισμένη. Απέναντι στο κοινό, ο Δημήτρης περιέγραψε με ωμή ειλικρίνεια αυτό που έζησε μέσα στο τρένο και μετά την πρόσκρουση: βρέθηκε στο τρίτο βαγόνι, έχασε τις αισθήσεις του, σερνόταν με ελάχιστα ρούχα σε χωράφι, σώθηκε χάρη στην επιμονή και το θάρρος νέων ανθρώπων που τον τράβηξαν από τις λαμαρίνες. «Αυτό που θέλω να πω σήμερα είναι ότι εγώ δεν είμαι τίποτα μπροστά σε εσάς», είπε. «Είμαι απλά ένας άτυχος που είμαι στο τρένο και ένας τυχερός που ζει τώρα και μπορώ να σας μιλάω.»
Μεταξύ σπασμένων πλευρών και σωματικών ουλών, η μεγαλύτερη πληγή παραμένει η ψυχή: «Έχω ουλές στο σώμα μου από εκείνη τη βραδιά, αλλά πιο πολύ οι ουλές είναι στο μυαλό μου, δεν φεύγουν». Παράλληλα ζήτησε συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων για όσα δεν κατάφερε να πράξει μέσα στο χάος, και ευχαρίστησε δημόσια όσους τον έσωσαν.
Ομιλώντας χωρίς κομματική ταυτότητα, ο Δημήτρης τόνισε ότι η ευθύνη για το έγκλημα των Τεμπών δεν περιορίζεται σε έναν άνθρωπο ή έναν σταθμάρχη. «Οι ευθύνες είναι συνολικές, διαχρονικές, είναι βαθιά πολιτικές», είπε, προσθέτοντας ότι το κράτος και οι πολιτικές επιλογές δεκαετιών δημιούργησαν το έδαφος γι’ αυτή την τραγωδία: υποστελέχωση, κακοτεχνίες, πελατειακές πρακτικές, εγκατάλειψη δομών και προσποιητοί «θεατρινισμοί» μιας υποτιθέμενης ασφάλειας.
Από τα πιο δυνατά σημεία της ομιλίας ήταν η έκκληση για αλλαγή στον τρόπο που διαμορφώνεται η κοινωνία: όχι εκδίκηση, αλλά δικαιοσύνη και κάθαρση. Ο Δημήτρης κάλεσε σε συλλογική εγρήγορση και δράση, να απαιτηθούν πολιτικές που προστατεύουν τη ζωή: περισσότερη εποπτεία στην κυκλοφορία, αξιόπιστες δομές υγείας στα νησιά, επαρκής εκπαιδευτική υποδομή, ασφαλή σχολεία και ασφαλείς δρόμοι. «Αυτή είναι η πολιτική που αφορά τη ζωή μας. Δεν είναι κομματική, είναι ανθρώπινη», είπε.
Στο λόγο του αναφέρθηκε και στη μυθολογική εικόνα της Νιόβης — της μάνας που έγινε πέτρα από τον θρήνο — ως σύμβολο της μάνας που περιμένει δικαίωση. «Κανένα πέτρωμα δεν είναι πιο βαρύ από της μάνας στην καρδιά, όταν δεν βρίσκει δικαιοσύνη», σημείωσε, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι η μνήμη μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως δύναμη μετασχηματισμού: το δάκρυ να γίνει πράξη, ο θρήνος να γίνει ιερός όρκος ώστε «τίποτα παρόμοιο να μην ξανασυμβεί στη χώρα μας».
Η παρουσία των πολιτών, όπως είπε, ήταν θετική και ενθαρρυντική — από την Πάρο ως όλη την Ελλάδα οι συγκεντρώσεις μετά τα Τέμπη κράτησαν ζωντανή τη φωνή της διεκδίκησης. Η υπόθεση των Τεμπών, κατέληξε ο Δημήτρης, αφορά όλους: είναι αφύπνιση για το τι σημαίνει κράτος που σέβεται τους ανθρώπους, αλλά και για το πώς η κοινωνία θα αναδιαμορφωθεί μέσα από αξίες και οικογένειες που διδάσκουν σεβασμό, φροντίδα και συνείδηση.
Η Μαρία Καρυστιανού, ως εκπρόσωπος των συγγενών, και οι συγκεντρωμένοι γονείς και κάτοικοι της Πάρου έστειλαν ένα κοινό μήνυμα: η μνήμη των θυμάτων δεν θα γίνει παρελθόν· η μνήμη θα γίνει ευθύνη και κινητήριος δύναμη για αλλαγές που σώζουν ζωές. Η εκδήλωση «Με τρένα και με πλοία» έδωσε χώρο στην προσωπική αφήγηση της επιβίωσης και στη διεκδίκηση της συλλογικής δικαιοσύνης — μια υπενθύμιση ότι ο αγώνας συνεχίζεται, για να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά τέτοια τραγωδία.
Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια του GretAi. Το Video “”Με τρένα και με πλοία” – Μαρία Καρυστιανού, Δημήτρης Κεφάλας – Πάρος, 16 Νοεμ. 2025 (αποσπάσματα)” αναρτήθηκε 17/11/2025 στο Youtube κανάλι Michalis Theodorakos