Όλοι έχουμε ζήσει περίεργες στιγμές με το υποξείδιο του αζώτου — το λεγόμενο «αέριο του γέλιου». Η δική μου εμπειρία έγινε τον Ιούλιο του 2011, σε ένα ετήσιο φοιτητικό πάρτι στο Λιντς, όπου πολλοί είχαν παραφορτώσει.
Κάποια στιγμή ο MC σταμάτησε τη μουσική και ανακοίνωσε τον θάνατο της Amy Winehouse. Σχεδόν αμέσως ο DJ έβαλε ένα dnb ρεμίξ σε τραγούδι της — και στον χώρο ακούγονταν σχόλια του τύπου «αυτά συμβαίνουν με τα κακά ναρκωτικά». (Για την ιστορία, η Amy έφυγε από τη ζωή εξαιτίας του αλκοόλ.) Όταν συνήλθα από το αέριο, η είδηση ήταν αληθινή. Αλλά αυτό που σου συμβαίνει με το αέριο είναι ότι για λίγο δεν καταλαβαίνεις τι είναι πραγματικό.
Ως εμπειρία, το αέριο του γέλιου είναι αλλόκοτο. Μοιάζει με «σύγχυση μέσα σε μπαλόνι»: με την πρώτη εισπνοή οι ήχοι γύρω σου ακούγονται παράξενοι, με τη δεύτερη η πραγματικότητα θολώνει, με την τρίτη αποσυνδέεσαι εντελώς αλλά νομίζεις ότι καταλαβαίνεις τα πάντα — και μετά, όταν περνάει, μένεις με την αίσθηση ότι ήσουν λίγο ηλίθιος και το ξέρεις. Αν συνεχίσεις, χάνεις εντελώς την αίσθηση.
Πρόσφατα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι η κατοχή υποξειδίου του αζώτου θα απαγορευτεί σε τρεις εβδομάδες και θα καταταχθεί ως ουσία κατηγορίας C — στην ίδια κατηγορία με αναβολικά στεροειδή και ορισμένες βενζοδιαζεπίνες. Οι μέγιστες ποινές προβλέπουν μέχρι δύο χρόνια φυλάκιση για κατοχή και μέχρι 14 χρόνια για διακίνηση. Στην πράξη αυτές οι μέγιστες ποινές σπάνια εφαρμόζονται στο ακέραιο, αλλά ακόμα κι αν η φυλάκιση φαίνεται απίθανη, το να σε πιάσουν με ένα γαλόνι μπορεί να σε στερήσει το δικαίωμα ταξιδιού σε χώρες όπως η Αυστραλία, η Βόρεια Αμερική ή η Κίνα και να σου κοστίσει ευκαιρίες εργασίας που περιλαμβάνουν επαφή με παιδιά ή ευάλωτους ενήλικες. Με άλλα λόγια, μεγάλο το τίμημα για μια σύντομη μαστούρα ακολουθούμενη από πονοκέφαλο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το θέμα γίνεται σκανδαλοθηρία: είχαν βρεθεί στο παρελθόν περιπτώσεις αστυνομικών που πουλούσαν αέριο γέλιου, κάτι που είχε προκληθεί και από ακτιβιστικές κινήσεις. Όλα αυτά δείχνουν πόσο περίπλοκο είναι το ζήτημα της διακίνησης και του ελέγχου.
Οι προσωπικές ιστορίες για το αέριο γέλιου ποικίλλουν και είναι συχνά αστείες, αλλά μερικές φορές και επικίνδυνες. Ένας 28χρονος σχεδιαστής λέει ότι κάθε φορά «ανακαλύπτει το μεγαλύτερο αστείο του κόσμου» όσο διαρκεί το τριπ, αλλά μετά δεν μπορεί να το θυμηθεί — και μερικές φορές η φάση γίνεται αυτοσαρκαστική. Μια 27χρονη ρεσεψιονίστ θυμάται ότι ανάσαινε τόσο έντονα σε ένα μπαλόνι που άρχισε χωρίς να το ξέρει να βγάζει «σεξουαλικούς ήχους» σε ένα μπαλονάκι· οι γύρω την κοιτούσαν αμήχανα και της έμεινε ντροπιαστική ανάμνηση. Μια άλλη, 27χρονη φροντίστρια γιοτ, αφηγείται ότι μπερδεύτηκε τόσο πολύ που ήθελε να πηδήξει την αδερφή ενός φίλου επειδή νόμιζε ότι ήταν ο ίδιος — όταν το εξομολογήθηκε αργότερα, όλοι το βρήκαν αστείο.
Και υπάρχουν και οι πιο σοβαρές ιστορίες: ένας 19χρονος junior μηχανικός θυμάται ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο μετά από χρήση, όπου το όχημα βρέθηκε σε χωματόδρομο χωρίς να καταλάβει τι είχε γίνει μέχρι που βγήκε έξω και είδε τη ζημιά. Όλοι οι επιβαίνοντες σώθηκαν, αλλά το περιστατικό δείχνει πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να θέσει σε κίνδυνο φίλους και άλλους.
Τι συμπέρασμα βγαίνει; Το αέριο του γέλιου είναι παράξενο — όχι τόσο επιβλαβές όσο άλλα ναρκωτικά σε επίπεδο βιολογικής βλάβης, αλλά ικανό να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις. Η απαγόρευση, όπως συχνά μαθαίνουμε από την ιστορία των ναρκωτικών, δεν εξαλείφει τη χρήση· απλώς αφαιρεί κάθε έλεγχο ποιότητας και ηλικιακό φιλτράρισμα, δημιουργώντας χώρο για μεγαλύτερη βλάβη στην πράξη. Δεν αποκλείεται ότι, με την απουσία ρυθμίσεων και ποιοτικού ελέγχου, θα δούμε στο μέλλον και πιο σοβαρές συνέπειες — και όλα αυτά για κάτι που, σε σύγκριση με το αλκοόλ, συχνά φαίνεται λιγότερο επικίνδυνο, αν και σερβίρεται με διαφορετικό τρόπο.
Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια του GretAi με πληροφορίες απο απο https://www.vice.com/el/article/aerio-gelioy-mia-analysh-gia-ena-periergo-narkwtiko/