Οι δύο στους τρεις εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνουν λιγότερα από 1.000 ευρώ τον μήνα και αυτή η αναλογία δεν θα αλλάξει αισθητά ούτε μετά την αύξηση του κατώτατου μισθού που ενεργοποιείται από την προσεχή Τρίτη.
Το συγκεκριμένο στατιστικό εύρημα «συμπυκνώνει» το πρόβλημα στην ελληνική αγορά εργασίας στην πλήρη του διάσταση: μια μισθολογική πυραμίδα με πολύ «πλατιά» βάση και πολύ στενή κορυφή (αυτό σημαίνει πολλές κακά πληρωμένες θέσεις εργασίας και λίγες καλά αμειβόμενες), μια αγορά εργασίας με πολλούς «μικρούς» εργοδότες, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα ή τη διάθεση να δημιουργήσουν καλά πληρωμένες θέσεις εργασίας, αλλά και μια «παγωμένη» εδώ και χρόνια κλίμακα φορολογίας εισοδήματος, η οποία απορροφά πολύ μεγάλο τμήμα του μεικτού μισθού των εργαζομένων. Η αλλαγή αυτής της εικόνας απαιτεί πόρους δισεκατομμυρίων.
Το χέρι στην τσέπη θα πρέπει να βάλουν τόσο οι εργοδότες, προχωρώντας σε αυξήσεις των μεικτών αποδοχών όχι μόνο των 575.000 εργαζομένων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αλλά και των υπολοίπων δύο εκατομμυρίων, όσο και το κράτος το οποίο θα πρέπει να βρει τον δημοσιονομικό χώρο για να χρηματοδοτήσει μια λιγότερο επαχθή φορολογική κλίμακα για τον μέσο εργαζόμενο.
Οι δύο στους τρεις εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα λαμβάνουν λιγότερα από 1.000 ευρώ τον μήνα και αυτή η αναλογία δεν θα αλλάξει αισθητά ούτε μετά την αύξηση του κατώτατου μισθού που ενεργοποιείται από την προσεχή Τρίτη.
Το συγκεκριμένο στατιστικό εύρημα «συμπυκνώνει» το πρόβλημα στην ελληνική αγορά εργασίας στην πλήρη του διάσταση: μια μισθολογική πυραμίδα με πολύ «πλατιά» βάση και πολύ στενή κορυφή (αυτό σημαίνει πολλές κακά πληρωμένες θέσεις εργασίας και λίγες καλά αμειβόμενες), μια αγορά εργασίας με πολλούς «μικρούς» εργοδότες, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα ή τη διάθεση να δημιουργήσουν καλά πληρωμένες θέσεις εργασίας, αλλά και μια «παγωμένη» εδώ και χρόνια κλίμακα φορολογίας εισοδήματος, η οποία απορροφά πολύ μεγάλο τμήμα του μεικτού μισθού των εργαζομένων.
Η αλλαγή αυτής της εικόνας απαιτεί πόρους δισεκατομμυρίων. Το χέρι στην τσέπη θα πρέπει να βάλουν τόσο οι εργοδότες, προχωρώντας σε αυξήσεις των μεικτών αποδοχών όχι μόνο των 575.000 εργαζομένων που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό, αλλά και των υπολοίπων δύο εκατομμυρίων, όσο και το κράτος το οποίο θα πρέπει να βρει τον δημοσιονομικό χώρο για να χρηματοδοτήσει μια λιγότερο επαχθή φορολογική κλίμακα για τον μέσο εργαζόμενο.
Οι λόγοι για τους οποίους «πλαταίνει» η βάση της μισθολογικής πυραμίδας είναι οι εξής:
1. Τα τελευταία χρόνια, το βάρος έχει πέσει στη μείωση της ανεργίας. Πράγματι, ο αριθμός των «εγγεγραμμένων» στο σύστημα «Εργάνη» γίνεται ολοένα και μεγαλύτερος, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των απασχολουμένων. Ωστόσο οι περισσότερες νέες προσλήψεις αφορούν μισθούς χαμηλότερους των 1.000 ευρώ μεικτά.
2. Η αύξηση του μέσου μισθού τα τελευταία χρόνια έχει τροφοδοτηθεί κυρίως από τις «διοικητικές» αυξήσεις του κατώτατου μισθού και λιγότερο από τις συμφωνίες εργοδοτών και εργαζομένων για γενικές αυξήσεις. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι έχουν λάβει πολύ μικρότερη ποσοστιαία αύξηση από την αντίστοιχη του κατώτατου μισθού. Και αυτή είναι μια παράμετρος «τροφοδότησης» κυρίως των κατώτερων κλιμακίων της μισθολογικής πυραμίδας.
Πηγή: εφημερίδα «Καθημερινή», ρεπορτάζ Θάνος Τσίρος
Το Video “Κάτω από 1.000€ καθαρά παίρνουν 2 στους 3 στον ιδιωτικό τομέα” αναρτήθηκε 05/04/2025 στο Youtube κανάλι evangian