«Έκλεισα το στόμα μου στην τροφή»: η προσωπική μαρτυρία μιας μάχης με την ανορεξία και όσα πρέπει να ξέρουμε
«Έφτασα να ζυγίζω τριάντα έξι κιλά». Με αυτή τη φράση ξεκινάει η προσωπική μαρτυρία μιας γυναίκας που περιγράφει την πενταετή της εμπλοκή με τη νευρική ανορεξία — μια ψυχική νόσο που δεν είναι «μόδα» αλλά σοβαρή, χρόνιο-επικίνδυνη διαταραχή. Το βίντεο στο οποίο καταγράφεται η εμπειρία της συνοδεύεται από λεπτομερείς εξηγήσεις ειδικών και από μαρτυρίες για το πώς ξεκινά, πώς εξελίσσεται και πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η ασθένεια.
Η αρχή: μοναξιά, πίεση και στρες
Η ασθενής θυμάται ότι τα πρώτα συμπτώματα εμφανίστηκαν στην ηλικία των 18–19, όταν μετακόμισε από την επαρχία στην Αθήνα για σπουδές. Η αλλαγή περιβάλλοντος, η μοναξιά και η ψυχολογική πίεση έγιναν η κινητήρια δύναμη: «Άλλοι άνθρωποι ξεσπούν στο φαγητό, εγώ ξέσπασα στην αφαγεία». Η ενασχόληση με κλασικό μπαλέτο και το ιδανικό «λεπτού σώματος» για επαγγελματικούς σκοπούς λειτούργησαν ως επιπλέον πυροδοτικοί παράγοντες.
Η κλιμάκωση και η νοσηλεία
Στις χειρότερες στιγμές η αφηγήτρια αναφέρεται σε εναλλαγές υπερφαγίας και εμετού (βουλιμικά επεισόδια) και σε πολύ χαμηλά βάρη: από 52 κιλά αρχικά, έφτασε στα 36 κιλά — με μεσοδιαστήματα περιορισμένων επανόδων και νοσηλειών. Η εμπειρία της από το νοσοκομείο ήταν δύσκολη: έλλειψη κατάλληλων χώρων, αναποτελεσματική προσέγγιση, και η πίεση της «παρακολούθησης» της ζυγαριάς ως όρου παραμονής εκτός κλινικής. Η ανάκαμψη χρειάστηκε συστηματική θεραπεία και υποστηρικτικό δίκτυο.
Τι είναι η νευρική ανορεξία — και τι δεν είναι
Στο βίντεο υπενθυμίζεται ότι η νευρική ανορεξία είναι ψυχική νόσος, όχι «λάθος διατροφή» ή απλή επιλογή. Χαρακτηρίζεται από:
– έντονο περιορισμό της τροφής και διαταραγμένη αίσθηση του σώματος,
– φόβο αύξησης βάρους,
– επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές (περιοριστική διατροφή, υπερβολική άσκηση, εμετοί).
Επισημαίνεται ότι δεν πρόκειται πάντα για «μόνο γυναίκες» ή «μόνο μοντέλα»: παρότι οι γυναίκες είναι πλειονότητα, η διαταραχή εμφανίζεται και σε άντρες και σε πολύ μικρότερες ηλικίες.
Μύθοι και πραγματικότητες
Το ρεπορτάζ καταγράφει και ξεδιαλύνει κοινούς μύθους:
– Δεν είναι επιλογή του πάσχοντα· είναι ασθένεια.
– Δεν είναι «απλώς φάση εφηβείας».
– Δεν υπάρχει μία «μαγική» φαρμακευτική λύση· η θεραπεία είναι πολυπαραγοντική και βασίζεται σε ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις και στην επανεπιμόρφωση της σχέσης με το φαγητό.
– Η οικογενειακή θεραπεία θεωρείται από τις πιο αποτελεσματικές προσεγγίσεις, καθώς η υποστήριξη και η σωστή καθοδήγηση του οικογενειακού περιβάλλοντος είναι κρίσιμη.
Σοβαρές επιπλοκές και ανάγκη έγκαιρης παρέμβασης
Οι ειδικοί στο βίντεο επισημαίνουν ότι η νευρική ανορεξία έχει υψηλό βαθμό θνησιμότητας μεταξύ των ψυχικών νόσων (περίπου 20% σε χρόνιες περιπτώσεις). Επίσης αναφέρεται ότι υπάρχουν ενδείξεις για γενετική ευαισθησία (συγκεκριμένοι γονιδιακοί τόποι) και πως, σε παρατεταμένες περιπτώσεις, παρατηρείται γνωστική έκπτωση και ατροφία εγκεφάλου. Κρίσιμο είναι ότι όταν η νόσος αντιμετωπιστεί μέσα στα πρώτα τρία χρόνια, οι πιθανότητες ύφεσης αυξάνονται σημαντικά.
Αύξηση μετά την καραντίνα — ένα δημόσιο ζήτημα υγείας
Το βίντεο και οι ειδικοί σημειώνουν δραματική αύξηση των διαταραχών πρόσληψης τροφής μετά την πανδημία: μιλούν για μεγάλες ποσοστιαίες αυξήσεις (αναφέρεται ως περίπου 180% σε κάποιες αναφορές), μεγαλύτερη προσέλευση σε νοσοκομεία, περισσότερα περιστατικά σε μικρότερες ηλικίες (κάτω από 12) και αύξηση κρουσμάτων σε άνδρες. Η εικόνα δείχνει πως ο κοινωνικός και ψηφιακός περίγυρος (social media, πρότυπα σώματος) και το αυξημένο άγχος επιτείνουν το πρόβλημα.
Τι βοηθά στην ανάρρωση
Από την εμπειρία και τις αναφορές ειδικών προκύπτουν βασικές αρχές:
– Έγκαιρη ανίχνευση και παρέμβαση — όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερες οι προοπτικές.
– Δομημένο διατροφικό πλάνο: η τροφή αντιμετωπίζεται ως «φαρμακευτική αγωγή» στην αρχή της θεραπείας.
– Πολυεπιστημονικές ομάδες: ψυχίατρος, ψυχολόγος, διατροφολόγος, κοινωνικοί λειτουργοί.
– Στήριξη της οικογένειας και εκπαίδευση των οικείων στον τρόπο διαχείρισης.
– Μακροχρόνια παρακολούθηση: ένα σημαντικό ποσοστό (περίπου 60%) τελικά ξεπερνά τη νόσο, άλλοι βελτιώνονται αλλά δεν έχουν πλήρη ύφεση και ένα ποσοστό γύρω στο 20% παραμένει χρόνια επιβαρυμένο.
Μια φωνή ελπίδας
Η αφηγήτρια κλείνει με μια ειλικρινή παραδοχή: παρότι ακόμη διατηρεί αγωνίες και προσέχει τα νούμερα, δηλώνει ότι πλέον έχει καλύτερη σχέση με το φαγητό και το σώμα της — «είμαι το παράδειγμα ότι υπάρχει φως». Τονίζει όμως και την ανάγκη για υποστήριξη: «αν δεν υπάρχει οικογένεια, δεν μπορεί να γίνει τίποτα».
Τι να κάνετε αν ανησυχείτε
Αν εσείς ή κάποιο κοντινό σας πρόσωπο παρουσιάζει συμπτώματα διαταραχής πρόσληψης τροφής — μεγάλη απώλεια βάρους, εμμονή με τους αριθμούς/το βάρος, υπερβολική άσκηση, επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερφαγίας και καθαρισμού — απευθυνθείτε σε ειδικούς υγείας: πρωτοβάθμια φροντίδα, ψυχιατρικές/ψυχολογικές δομές, εξειδικευμένα κέντρα για διαταραχές πρόσληψης τροφής. Η έγκαιρη, πολύπλευρη και υποστηρικτική παρέμβαση σώζει ζωές.
Δείτε στο βίντεο την ολοκληρωμένη μαρτυρία και τις δηλώσεις ειδικών — και μοιραστείτε αυτό το ρεπορτάζ για να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση γύρω από ένα θέμα που αφορά όλο το κοινωνικό σώμα.
Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια του GretAi. Το Video “Παλεύοντας με το «τέρας» της ανορεξίας | Η σιωπηλή μάχη πίσω από το… τέλειο σώμα” αναρτήθηκε 13/10/2025 στο Youtube κανάλι newsbomb.gr