Σε μια εκτενή συνέντευξη ο πρώην υπουργός μιλάει ανοιχτά για την πιθανότητα επιστροφής, την προσωπική του μεταμόρφωση, τις γεωπολιτικές ανησυχίες και τις σχέσεις του με ξένους ηγέτες.
Η συζήτηση κράτησε πάνω απο μια ώρα. Σε ένα διακριτικό χώρο, μακριά από τα φώτα της καθημερινής πολιτικής αντιπαράθεσης, ένας πολιτικός που τα προηγούμενα χρόνια βρισκόταν στο επίκεντρο αποφάσεων και εντάσεων άνοιξε το κεφάλαιο της ζωής του μετά την απόσυρση από την ενεργό δράση. Η εικόνα που διαμορφώνεται μέσα από τα λόγια του είναι πολύπλευρη: ένας άνθρωπος που έχει βιώσει την πίεση της εξουσίας, που πέρασε από σοβαρά προβλήματα υγείας, που ξαναέχτισε τη ζωή του και που δεν αποκλείει —υπό όρους— να επιστρέψει στην πολιτική.
«Εγώ από τη Νέα Δημοκρατία προέρχομαι. Εγώ είμαι πιο Νέα Δημοκρατία από τη Νέα Δημοκρατία που είναι σήμερα», λέει, και ταυτόχρονα σπεύδει να προσθέσει: «αλλά το χέρι μου να ψηφίσει το Γεραπερίτη δεν πάει. Δεν μπορώ». Η φράση αντιπροσωπεύει την αμφισημία που διατρέχει την κουβέντα: ρίζες και αποστασιοποίηση, πιστότητα σε αρχές και αυστηρός κριτικός του παρόντος.
Η πιθανότητα επιστροφής επανέρχεται συχνά. «Θα το κάνω μόνο για λόγους που θα δω ότι στην πατρίδα μας χρειάζεται να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις σημαντικές για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας», δηλώνει. Βάζει και χρονοδιάγραμμα: «Θεωρώ ότι τα πράγματα θα εξελιχθούν μέχρι το Φεβρουάριο». Πρόκειται, όπως διευκρινίζει, για ένα παράθυρο όπου οι πολιτικές ισορροπίες μπορούν να μεταβληθούν και όπου εκείνος θα αξιολογήσει αν υπάρχει ρεαλιστική ανάγκη και δυνατότητα παρέμβασης.
Ανεξάρτητα από το αν αποφασίσει να επιστρέψει, η συζήτηση αποτυπώνει καθαρά την πολιτική του κουλτούρα: όχι ως τυφλή κομματική προσαρμογή αλλά ως προσέγγιση που αναζητά «πρακτικές λύσεις» και συμμαχίες με πρόσωπα και χώρους που θεωρεί χρήσιμους. «Μιλάω και με υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας… και με στελέχη του ΠΑΣΟΚ του παλιού… και με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Είμαι ανοιχτός», λέει. «Το θέμα δεν είναι να μπεις στη Βουλή. Το θέμα είναι τι προοπτική θα δώσει ο κόσμος που θα σε εμπιστευτεί για να κυβερνήσεις».
Γεωπολιτικά σχόλια και διεθνείς συναντήσεις
Το ενδιαφέρον τμήμα της συνέντευξης αφορά τις απόψεις του για διεθνείς ηγέτες και την ευρύτερη γεωπολιτική σύγκρουση ιδεολογιών. Αναφέρεται σε προσωπικές ή παρατηρητικές εκτιμήσεις για πολιτικά πρόσωπα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Για παράδειγμα, σχολιάζοντας τις δικαστικές περιπέτειες του Νικολά Σαρκοζύ, λέει: «Πήρε παράνομα χρήματα από τη Λιβύη; Κανένα χρήμα δεν πήρε. Ποτέ. Δεν βρέθηκε ούτε μισό ευρώ. Το δικαστήριο απεφάσισε ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ». Πρόκειται για τη δική του ανάγνωση της υπόθεσης· όπως επισημαίνει ο ίδιος, βλέπει στη στοχοποίηση αυτή πολιτική σκοπιμότητα: «ο Σαρκοζή… πάει μέσα, προκειμένου το σύστημα να αποδείξει ότι όποιος αντιτίθεται στην ίδια τάξη πραγμάτων… θα τον τσακίζουμε».
Για την άνοδο πολιτικών σκληρής ρητορικής στη Γαλλία και αλλού, εκφράζει μεγαλύτερη ανοχή: «Η εμφάνιση της Λεπέν ήταν μια απάντηση σε προβλήματα που δεν αντιμετωπίστηκαν από τις παραδοσιακές δυνάμεις. Η εγκονίτιση του Λεπέν είναι μια λύση για τη Γαλλία», λέει, επιμένοντας στη διάκριση ανάμεσα στην αιτία και στη λύση που επιλέγουν οι πολίτες. Για τον Ντόναλντ Τραμπ εκφράζει ευθεία συμπάθεια και πολιτική ταύτιση απέναντι σε μια «αντισυστημική» ατζέντα: «Είναι άλλο να μιλάς για την υπεράσπιση της ταυτότητας και της οικονομίας σου, και άλλο να υπερασπίζεσαι μια woke agenda που εξυπηρετεί άλλες δυνάμεις».
Οι διατυπώσεις αυτές, όπως ο ίδιος αναγνωρίζει, είναι φορτισμένες και απαιτούν προσεκτική ερμηνεία: «Έχω δει πολλά πράγματα στο εξωτερικό, έχω συζητήσει σε συνέδρια, αλλά αυτό που λέω πρέπει πάντα να ελέγχεται από τα στοιχεία», παρατηρεί.
Η μεταμόρφωση από την πίεση στην υγεία
Το πιο προσωπικό κομμάτι της κουβέντας αποκτά ανθρώπινη βαρύτητα όταν μιλά για την υγεία του. Περιγράφει δεκαετίες έντασης και υπερκόπωσης που τον οδήγησαν σε σοβαρά ιατρικά προβλήματα. «Είχα να κοιμηθώ δύο ώρες συνεχώς, πέντε χρόνια. Είχα δίπλα μου… το τετραψήφιο του ΓΕΘΑ… Με αυτήν την πίεση και το άγχος… είσαι έτοιμος να πεθάνεις», αφηγείται. Οι λύσεις που ακολούθησαν ήταν ριζικές: χειρουργική επέμβαση, διάγνωση και αλλαγή τρόπου ζωής.
«Έκανα χειρουργείο… μου κόψανε το στομάχι… αλλά δεν ήταν μόνο το χειρουργείο. Άρχισα να κάνω μια ζωή φυσική. Έκοψα το κρέας, έκοψα τα ποτά, τα γλυκά… Κάνω γυμναστική κάθε μέρα, τρέχω… Έχασε σχεδόν ογδόντα κιλά», λέει με λιτότητα, αποφεύγοντας μελοδραματισμούς. Η καθημερινότητα του σήμερα περιλαμβάνει περπάτημα δύο ωρών, πιλάτες και ασκήσεις με βάρη. Η αλλαγή έχει και ψυχολογικές προεκτάσεις: «Νιώθω καλύτερα, βλέπω καθαρότερα τα πράγματα», παρατηρεί.
Οικογένεια και οικονομική αυτονομία
Η οικογένεια και η οικονομική διαχείριση της ζωής μετά την πολιτική είναι θέματα που τον απασχολούν. «Έχω εισοδήματα από την οικογένειά μου… μπορώ να ζω και εγώ και τα παιδιά μου», λέει, διευκρινίζοντας ότι ποτέ δεν ήταν επιχειρηματίας. Η επαγγελματική του σύνδεση με τον ιδιωτικό τομέα περιορίζεται, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, σε μια μικρή εταιρεία συμβούλων με κεφάλαιο συμβολικό: «την έχω σαν εταιρεία συμβούλων εάν χρειαστεί κάποια στιγμή… να πληρώσω τα έξοδα διαμονής μου. Ούτε λεφτά παίρνω».
Για τη σύζυγο μιλά με σεβασμό: «Είναι επιτυχημένη δικηγόρος, μεθοδική. Όταν παίρνει μια υπόθεση, δεν ξέρεις αν θα κάνει διακοπές. Δεν έχει κάνει ούτε ένα μπάνιο το καλοκαίρι». Αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο εκείνη να αναμειχθεί στην δημόσια ζωή: «Εγώ δεν θα της απογορεύσω ποτέ να το κάνει αυτό. Θεωρώ ότι έχει τα φόντα».
Τεχνολογία, άμυνα και οι νέες απειλές
Σε σημεία της συζήτησης το ενδιαφέρον στρέφεται στη μεταμόρφωση των σύγχρονων συγκρούσεων: «Σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν πιλότοι. Θα είναι όλα με ντρόουν… και είναι άλλο να σου σηκώσουν από ένα εμπορικό πλοίο δέκα χιλιάδες ντρόουν… τα οποία δεν θα αντιμετωπίζονται από τα αντιεροπορικά», προειδοποιεί. Η εικόνα που περιγράφει είναι αυτή της σταδιακής αυτοματοποίησης της μάχης και της ανάγκης για νέα επιχειρησιακή σκέψη.
Παράλληλα, εκφράζει ανησυχίες για μεταναστευτικές ροές: «Είναι άλλο να βλέπεις βάρκες με παιδάκια και μανάδες… και άλλο να βλέπεις αποβάσεις στην Κρήτη με σαράντα άτομα… που έρχονται εδώ προκειμένου να διεισδύσουν στη Δύση». Οι διατυπώσεις του είναι σαφείς και ιδεολογικά φορτισμένες· ο ίδιος παραδέχεται ότι χρειάζονται τεκμηρίωση και διάκριση ανάμεσα σε προσφυγικές ανάγκες και σε προσχεδιασμένες απειλές.
Δικαιοσύνη, «παρακράτος» και δημόσια αμφισβήτηση
Κατά την αφήγησή του δεν λείπουν οι αναφορές σε δημοσιεύματα και νομικές περιπέτειες που τον είχαν στο στόχαστρο. Χρησιμοποιεί όρους όπως «παρακράτος» και κάνει λόγο για «στημένα» ρεπορτάζ που στόχευαν να τον αποδυναμώσουν. «Υπήρχαν ανθρώπινοι και μηχανισμοί που δούλευαν για να με βγάλουν έξω», λέει, χωρίς όμως να προχωρά σε λεπτομερείς αποκαλύψεις στο παρόν στάδιο. Σε άλλα σημεία, αναφέρεται σε παρεμβάσεις υπέρ ή κατά τρίτων υποθέσεων, αλλά παραδέχεται ότι αυτές οι ιστορίες χρειάζονται έγγραφα και επίσημα στοιχεία για να αξιολογηθούν.
Ως ρεπόρτερ ζήτησα αποσαφήνιση για συγκεκριμένα περιστατικά· ο συνομιλητής παρέπεμψε σε δικαστικές αποφάσεις και αρχεία, υποσχόμενος να διευκολύνει τον έλεγχο. «Ό,τι λέω έχει ντοκουμέντα. Όχι κουβέντες στον αέρα», είπε. Αυτός ο ισχυρισμός, ωστόσο, μένει προς επαλήθευση.
Η πολιτική συνέχεια: όροι, συγκλίσεις και ρήγματα
Η πολιτική «προίκα» που φέρει μαζί του έχει συγκεκριμένους όρους. Δεν μιλά για επιστροφή ως αυτοσκοπό· την συνδέει με σκοπούς και πρόγραμματα. «Θα κυβερνήσω μόνο αν δω ότι υπάρχουν συγκεκριμένες προτάσεις και συμμαχίες που θα αλλάξουν την πορεία», λέει, και επαναλαμβάνει ότι η δυνατότητα συνεργασίας με πρόσωπα άλλων πολιτικών χώρων δεν τον απωθεί, «εφόσον υπάρχει ουσία».
Στο πολιτικό του λεξιλόγιο εμφανίζεται και η έννοια της «τιμής» και των «όρων»: «Δεν πάω να μπω σε κάθε ομάδα για να πάρω την καρέκλα. Υπάρχει ένα πλαίσιο αρχών που δεν διαπραγματεύομαι». Ταυτόχρονα, γνωρίζει ότι η πολιτική πραγματικότητα απαιτεί συμβιβασμούς και αναζητήσεις συμμαχιών που στο παρελθόν φάνταζαν απίθανες. «Το έντιμο το είπα… ότι εγώ θα κυβερνήσω με τον ΣΥΡΙΖΑ… Το είπα και το δώδεκα», αναφέρεται στην κουβέντα του, υπενθυμίζοντας προηγούμενες δημόσιες τοποθετήσεις του.
Συμπέρασμα και δημοσιογραφική επιφύλαξη
Η συνέντευξη αποτυπώνει το πορτρέτο ενός ανθρώπου που έχει αποστασιοποιηθεί από την καθημερινή μάχη της εξουσίας αλλά δεν έχει απολέσει την πολιτική του συνοχή και τη διάθεση παρέμβασης. Είναι ένας συνομιλητής που ζητά να αξιολογηθεί με κριτήρια ρεαλισμού: «Αν δω ότι υπάρχει ανάγκη, θα γυρίσω. Αν δεν υπάρχει, δεν θα μπω σε παιχνίδια». Ταυτόχρονα, οι απόψεις του για διεθνείς ηγέτες, μετανάστευση, τεχνολογία και δικαιοσύνη είναι φορτισμένες και απαιτούν ανεξάρτητη επαλήθευση.
Σημειώνουμε προς τους αναγνώστες ότι τα αποσπάσματα που παρατίθενται αποτυπώνουν τις θέσεις και τις εκτιμήσεις του ίδιου του συνομιλητή. Ορισμένοι ισχυρισμοί—ιδίως όσοι αφορούν δικαστικές αποφάσεις τρίτων, ροές όπλων ή οργανωμένες απόπειρες «παρακράτους»—χρειάζονται έλεγχο σε ανεξάρτητες πηγές και επίσημα έγγραφα πριν γίνουν αποδεκτοί ως τεκμηριωμένα γεγονότα. Σε ορισμένα σημεία ο ίδιος υποσχέθηκε πρόσβαση σε ντοκουμέντα και μαρτυρίες που θα επιτρέψουν τη διασταύρωση.
Η συζήτηση έκλεισε με μια τελευταία, αποστροφή που μπορεί να λειτουργήσει ως σύνοψη της πολιτικής του στάσης: «Δεν είμαι εδώ για να μονοπωλήσω το μέλλον. Είμαι εδώ για να δω αν υπάρχει τρόπος να βοηθήσω. Και αν υπάρχει, θα τον ακολουθήσω —με όρους». Την επόμενη μέρα, όπως λέει, θα συνεχίσει να ακούει, να διαβάζει και να συσχετίζει στοιχεία πριν λάβει οποιαδήποτε οριστική απόφαση.
Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια του GretAi. Το Video “Αυτοψία | Πάνος Καμμένος – 09/10/2025” αναρτήθηκε 11/10/2025 στο Youtube κανάλι Alpha TV Greece