Ο Κωνσταντίνος Μενελάου επέστρεψε στο φεστιβαλιακό προσκήνιο με μια τολμηρή —και αμφιλεγόμενη— κινηματογραφική ματιά πάνω στον μύθο της μεγαλύτερης σταρ της Ελλάδας, της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η πειραματική ταινία του, με τίτλο «Θηλυκό» (female), έκανε πρόσφατα πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και ήδη έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις τόσο για την αισθητική της όσο και για την ηθική διάσταση της προσέγγισης.
Αντί να επιχειρήσει βιογραφία με γραμμική αφήγηση, ο Μενελάου προσεγγίζει το αντικείμενο μέσα από μια υβριδική φόρμα που κινείται ανάμεσα στη μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ. Τρεις ηθοποιοί ενσαρκώνουν την «Αλίκη» σε τρεις διαφορετικές προβολές της: πάνω στη σκηνή, στις δημόσιες συνεντεύξεις και στις πολύ προσωπικές, ιδιωτικές στιγμές. Η Βίκυ Παπαδοπούλου αναφέρεται ως μία από τις πρωταγωνίστριες, ενώ στο τρέιλερ εμφανίζονται και άλλες ερμηνείες που προσεγγίζουν το είδωλο με διαφορετικά μέσα.
Ο ίδιος ο σκηνοθέτης δηλώνει ότι δούλεψε χρόνια πάνω στην έρευνα, συλλέγοντας μαρτυρίες και στοιχεία από ανθρώπους που γνώρισαν την Αλίκη, χωρίς όμως να επικοινωνήσει με την οικογένεια. Ως αποτέλεσμα, η ταινία δεν παρουσιάζεται ως ιστορικό ντοκουμέντο αλλά ως προσωπική, εικαστική ανάγνωση ενός δημόσιου φαινομένου: του προτύπου, της λάμψης και των σκοτεινών, ανθρώπινων αποχρώσεων πίσω από αυτήν.
Ωστόσο, η ταινία συνοδεύτηκε από αντιδράσεις. Σύμφωνα με τις δηλώσεις των ίδιων των ηθοποιών, ορισμένες γυμνές και σεξουαλικές σκηνές, καθώς και αναφορές σε ιδιωτικές σχέσεις και σε νυχτερινά περιβάλλοντα, αιφνιδίασαν κάποιους από τους συντελεστές. Κάποιοι σχολιασμοί στην κριτική αναφέρουν ότι η ταινία προσεγγίζει το όριο του προκλητικού — έως και του «soft porn» όπως ειπώθηκε στη συζήτηση — ενώ άλλοι υπερασπίζονται την καλλιτεχνική ελευθερία και τη φόρμα που επιλέγει ο δημιουργός.
Παρά τις ενστάσεις, αρκετοί από τους συντελεστές υποστηρίζουν ότι η πρόθεση ήταν πάντα καλλιτεχνική και όχι εξευτελιστική: «Αυτόν τον ρόλο της Σταρ δεν τον ζήτησα ποτέ. Εσείς μου τον δώσατε», λέει χαρακτηριστικά μία από τις πρωταγωνίστριες, τονίζοντας ότι η ιδιότητα της «στάρ» είναι κάτι που προέκυψε από τη συλλογική αντίληψη και όχι αποκλειστικά από την ίδια.
Στην ουσία, η ταινία επιχειρεί να αναγείρει ένα ερώτημα για το πώς ο συλλογικός μύθος μιας δημόσιας φιγούρας επιβιώνει, μεταμορφώνεται και, ενίοτε, παρεκτρέπεται μέσα από την τέχνη. Από τη μια, υπάρχει η ανησυχία για την έλλειψη άδειας ή συμμετοχής της οικογένειας· από την άλλη, η επιθυμία των δημιουργών να εξερευνήσουν την ανθρώπινη πλευρά πίσω από το σύμβολο.
Τελικά, «Θηλυκό» δεν ισχυρίζεται ότι αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Αντιθέτως, προσφέρει μια προσωπική, εικαστική ανάγνωση ενός δημοσίου προσώπου που παραμένει, έως σήμερα, κομμάτι του συλλογικού φαντασιακού. Η προβολή του φιλμ ανοίγει τη συζήτηση για τα όρια της δημιουργικής ελευθερίας, την ευθύνη της τέχνης απέναντι στον μύθο και το πώς η κοινή μνήμη διαμορφώνει το παρελθόν που συνεχίζουμε να βλέπουμε.
To Trailer της ταινίας
Το άρθρο συντάχθηκε με τη βοήθεια του GretAi. Το Video “Αντιδράσεις για την ταινία «Θηλυκό» που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης | OPEN TV” αναρτήθηκε 08/11/2025 στο Youtube κανάλι OPEN