Στην ιστορία του σύγχρονου πολέμου, λίγα όπλα έχουν αιχμαλωτίσει τη φαντασία και το φόβο της ανθρωπότητας όπως οι πυρηνικές βόμβες. Η ισχύς τους είναι τεράστια, ο αντίκτυπός τους καταστροφικός και η κληρονομιά τους συνεχίζει να μας στοιχειώνει. Αλλά έχετε ακούσει ποτέ για το Σχέδιο Sundial; Πρόκειται για ένα άκρως απόρρητο στρατιωτικό πρόγραμμα της δεκαετίας του 1950, το οποίο αποσκοπούσε στη δημιουργία ενός όπλου πρωτοφανούς κλίμακας – μιας βόμβας τόσο ισχυρής, που εκείνη την εποχή ήταν αδιανόητη. Σε αυτό το βίντεο, θα αποκαλύψουμε την κρυφή ιστορία του Project Sundial, ενός όπλου που θα μπορούσε να αλλάξει τον κόσμο με τρόπους που δύσκολα κατανοούμε.
Ιστορικό του προγράμματος Sundial
Η προέλευση του Project Sundial ανάγεται στα μέσα της δεκαετίας του 1950, μια εποχή κατά την οποία ο Ψυχρός Πόλεμος βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν εγκλωβισμένες σε μια σκληρή κούρσα εξοπλισμών με τη Σοβιετική Ένωση, και τα δύο έθνη προσπαθούσαν για στρατιωτική υπεροχή. Σε αυτό το τεταμένο γεωπολιτικό κλίμα, τα πυρηνικά όπλα έγιναν το απόλυτο σύμβολο ισχύος. Ο αμερικανικός στρατός, ανυπόμονος να διατηρήσει την υπεροχή του, άρχισε να εξερευνά ακόμη πιο ισχυρές βόμβες – βόμβες που θα μπορούσαν να προσφέρουν καταστροφή σε πρωτοφανή κλίμακα.
Το Σχέδιο Sundial γεννήθηκε μέσα από αυτή την προσπάθεια για καινοτομία, αλλά καλύφθηκε από μυστικότητα. Ο στόχος του προγράμματος ήταν σαφής: να αναπτυχθεί μια βόμβα με τόσο μεγάλη ενεργειακή απόδοση που θα επισκίαζε όλα τα υπάρχοντα πυρηνικά όπλα. Αυτό δεν ήταν απλώς μια σταδιακή βελτίωση της ατομικής βόμβας- ήταν ένα άλμα στο άγνωστο. Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πλήρως τις συνέπειες ενός τέτοιου όπλου, ωστόσο η κυβέρνηση των ΗΠΑ διέθεσε πόρους για να το κάνει πραγματικότητα. Το πρόγραμμα θα συνέχιζε να διευρύνει τα όρια της πυρηνικής φυσικής, οδηγώντας σε ένα όπλο με δυνατότητες ολοκληρωτικής καταστροφής.
Η κλίμακα της καταστροφής
Για να κατανοήσουμε την πραγματική κλίμακα των δυνατοτήτων του Project Sundial, πρέπει να αντιληφθούμε την τεράστια δύναμη που αξιοποιήθηκε. Η ενέργεια της βόμβας ισοδυναμούσε με την εκπληκτική ενέργεια 10 δισεκατομμυρίων τόνων TNT. Για να το θέσουμε αυτό σε προοπτική, οι ατομικές βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μόνο περίπου 15 έως 20 κιλοτόνοι TNT. Αυτό σημαίνει ότι η βόμβα του Project Sundial θα ήταν 500 εκατομμύρια φορές πιο ισχυρή από τις βόμβες που τερμάτισαν τον πόλεμο στην Ιαπωνία.
Φανταστείτε την καταστροφή που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτή η βόμβα. Μια μόνο έκρηξη θα εξαφάνιζε ολόκληρες πόλεις, θα εξαφάνιζε πληθυσμούς και ενδεχομένως θα άλλαζε το τοπίο της ίδιας της Γης. Το εύρος της έκρηξης της βόμβας θα εκτεινόταν για χιλιόμετρα, με τη θερμότητα από την έκρηξη να είναι ικανή να ανάψει φωτιές σε τεράστιες περιοχές. Το ωστικό κύμα θα ισοπέδωνε τα πάντα στο πέρασμά του και η ραδιενέργεια θα μπορούσε να μολύνει μεγάλες περιοχές, με αποτέλεσμα να γίνουν ακατάλληλες για κατοίκηση για πολλές γενιές.
Συγκριτικά, ακόμη και οι μεγαλύτερες βόμβες που δοκιμάστηκαν ποτέ, όπως η Tsar Bomba της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία πυροδοτήθηκε το 1961, είχαν «μόνο» μια απόδοση περίπου 50 μεγατόνων TNT. Το Σχέδιο Sundial, ωστόσο, οραματιζόταν ένα όπλο 200 φορές πιο ισχυρό. Οι καταστροφικές δυνατότητες μιας τέτοιας βόμβας προκαλούσαν δέος και τρόμο -ένα δέος που ισοδυναμούσε μόνο με το φόβο για τις συνέπειές της.
Το μυαλό πίσω από την τρέλα
Στο επίκεντρο της ανάπτυξης του προγράμματος Sundial ήταν ο Εντουαρντ Τέλερ, ένας ουγγρο-αμερικανός φυσικός που θεωρείται συχνά ως ο “πατέρας” της βόμβας υδρογόνου. Το όραμα του Τέλερ για τα πυρηνικά όπλα καθοδηγήθηκε από την πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ χρειάζονταν όλο και μεγαλύτερες βόμβες για να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη απειλή που αποτελούσε η Σοβιετική Ένωση. Ενώ άλλοι επιστήμονες επικεντρώνονταν στην τελειοποίηση στις υπάρχουσες ατομικές βόμβες, ο Τέλερ πίεζε για όπλα που θα μπορούσαν να εξαπολύσουν πολύ μεγαλύτερη καταστροφική ισχύ.
Οι ιδέες του Τέλερ ήταν αμφιλεγόμενες, ακόμη και εντός της επιστημονικής κοινότητας. Πολλοί από τους συναδέλφους του πίστευαν ότι η δημιουργία ολοένα και μεγαλύτερων βομβών δεν ήταν μόνο επικίνδυνη αλλά και ηθικά ανεύθυνη. Εξάλλου, ένα όπλο που θα μπορούσε να καταστρέψει ολόκληρες πόλεις και να προκαλέσει ενδεχομένως περιβαλλοντική καταστροφή φαινόταν σαν μια παράλογη και απερίσκεπτη ιδέα. Ωστόσο, ο Τέλερ παρέμεινε ακλόνητος στην πεποίθησή του, υποστηρίζοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να διατηρήσουν ένα πυρηνικό πλεονέκτημα για να αποτρέψουν τη σοβιετική επιθετικότητα.
Παρά τις αντιδράσεις, το όραμα του Τέλερ για μια ισχυρότερη βόμβα κέρδισε έδαφος στην κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η υποστήριξή του για όπλα όπως η βόμβα υδρογόνου οδήγησε σε μεγάλες επενδύσεις στην πυρηνική έρευνα. Ο Τέλερ έγινε μια πολωτική φιγούρα, που χαιρετίστηκε από ορισμένους ως οραματιστής και επικρίθηκε από άλλους ως πολεμοκάπηλος.
Το Video “Το πιο τρελό όπλο που δεν έχετε ακούσει ποτέ // Άκου να δεις!” αναρτήθηκε 01/12/2024 στο Youtube κανάλι Άκου να δεις!