Ο Αμαζόνιος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός στον κόσμο και ένας από τους σημαντικότερους υδάτινους πόρους του πλανήτη. Περιέχει περισσότερο γλυκό νερό σε όγκο από οποιοδήποτε άλλο ποτάμι, φιλοξενεί το μεγαλύτερο είδος ποτάμιου δελφινιού στον κόσμο και φιλοξενεί 100 είδη ηλεκτρικών ψαριών και έως και 60 είδη πιράνχας. Ωστόσο, παρά τις πολλές και ποικίλες ιδιότητές του, υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να βρει κανείς στον Αμαζόνιο ποταμό: γέφυρες.
Δεδομένου ότι ο Αμαζόνιος διέρχεται από τρεις χώρες (Περού, Κολομβία και Βραζιλία) και ότι στη λεκάνη του ποταμού ζουν περισσότεροι από 30 εκατομμύρια άνθρωποι, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση, φαίνεται κάπως απίθανο να μην υπάρχουν γέφυρες που να διασχίζουν τον ποταμό. Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό; Υπάρχουν θεμελιώδεις δυσκολίες στην κατασκευή τέτοιων κατασκευών σε ένα τροπικό δάσος που περιέχει βάλτους, εκτεταμένους υγροβιότοπους και βαθιά, πυκνή βλάστηση; Υπάρχουν οικονομικά εμπόδια; Ή απλά δεν αξίζει τον κόπο;
Η ανωμαλία του Αμαζονίου
Σε σύγκριση με μερικούς από τους πιο αναγνωρίσιμους ποταμούς του κόσμου, η έλλειψη γεφυρών στον Αμαζόνιο αποτελεί μια παραδοξότητα. Μόνο στο Κάιρο υπάρχουν περίπου εννέα γέφυρες που διασχίζουν τον Νείλο- περισσότερες από 100 γέφυρες έχουν ολοκληρωθεί τα τελευταία 30 χρόνια στον Γιανγκτσέ, τον κορυφαίο ποταμό της Ασίας- ενώ ο Δούναβης της Ευρώπης, ο οποίος έχει μήκος μόνο το ένα τρίτο του Αμαζονίου, έχει 133 γέφυρες.
Τι συμβαίνει λοιπόν με τον Αμαζόνιο;
“Δεν υπάρχει αρκετά επείγουσα ανάγκη για μια γέφυρα μέσω του Αμαζονίου”, δήλωσε στο Live Science ο Βάλτερ Κάουφμαν, πρόεδρος του Τμήματος Δομικών Μηχανικών (κατασκευές από σκυρόδεμα και σχεδιασμός γεφυρών) στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας (ETH) της Ζυρίχης, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ο Αμαζόνιος, στο μεγαλύτερο μέρος μήκους των 6.920 χιλιομέτρων του, ελίσσεται μέσα από αραιοκατοικημένες περιοχές, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν πολύ λίγοι μεγάλοι δρόμοι για να συνδεθεί οποιαδήποτε γέφυρα. Και στις πόλεις και τις κωμοπόλεις που συνορεύουν με τον ποταμό, οι βάρκες και τα πορθμεία είναι ένα καθιερωμένο μέσο μεταφοράς αγαθών και ανθρώπων από όχθη σε όχθη, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη για την κατασκευή γεφυρών, παρά μόνο για να γίνουν τα ταξίδια ελαφρώς ταχύτερα.
“Φυσικά, υπάρχουν επίσης τεχνικές και υλικοτεχνικές δυσκολίες”, σημείωσε ο Kaufmann.
Σύμφωνα με τον Κάουφμαν, ο Αμαζόνιος απέχει πολύ από το να είναι ιδανική τοποθεσία για τους κατασκευαστές γεφυρών, καθώς διαθέτει μια σειρά από φυσικά εμπόδια που θα πρέπει να κατακτηθούν από τους μηχανικούς και τους εργάτες κατασκευής.
Για παράδειγμα, τα εκτεταμένα έλη και τα μαλακά εδάφη της θα απαιτούσαν “πολύ μεγάλες οδογέφυρες πρόσβασης [γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων που διασχίζει εκτεταμένες χαμηλότερες περιοχές] και πολύ βαθιά θεμέλια”, και αυτό θα απαιτούσε μεγάλες οικονομικές επενδύσεις, δήλωσε ο Kaufmann. Επιπλέον, οι μεταβαλλόμενες θέσεις της πορείας του ποταμού κατά τη διάρκεια των εποχών, με “έντονες διαφορές” στο βάθος του νερού, θα καθιστούσαν την κατασκευή “εξαιρετικά απαιτητική”. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στην άνοδο και πτώση της στάθμης του ποταμού κατά τη διάρκεια του έτους και στα μαλακά ιζήματα των όχθεων του ποταμού που διαβρώνονται και μετατοπίζονται εποχιακά, σύμφωνα με την οργάνωση Amazon Waters initiative.
Ο Kaufmann σημείωσε ότι, ενώ τα συγκεκριμένα προβλήματα δεν είναι μοναδικά για τον Αμαζόνιο, “είναι ιδιαίτερα σοβαρά” εκεί. “Το περιβάλλον στον Αμαζόνιο είναι σίγουρα από τα πιο δύσκολα [στον κόσμο]”, δήλωσε ο Kaufmann. “Οι γέφυρες που διασχίζουν στενά είναι επίσης δύσκολη υπόθεση αν το βάθος του νερού είναι βαθύ, αλλά τουλάχιστον γνωρίζετε ότι η κατασκευή είναι δυνατή με τη χρήση πλωτών μέσων, για παράδειγμα”.
Τα πλωτά σημεία, ή οι πλωτές κατασκευές, δεν είναι μια λύση που θα μπορούσε να λειτουργήσει στα περισσότερα μέρη του Αμαζονίου, δήλωσε ο Kaufmann, επειδή ο ποταμός επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από εποχιακές διακυμάνσεις, πράγμα το οποίο προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο πολυπλοκότητας. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου – μεταξύ Ιουνίου και Νοεμβρίου – ο Αμαζόνιος έχει μέσο πλάτος μεταξύ 3,2 και 9,7 χλμ., ενώ κατά την υγρή περίοδο – από τον Δεκέμβριο έως τον Απρίλιο – το πλάτος του ποταμού μπορεί να φτάσει τα 48 χλμ. και η στάθμη του νερού μπορεί να είναι 15 μέτρα υψηλότερη από ό,τι κατά την ξηρή περίοδο, σύμφωνα με την Britannica.
“Αυτή η πρόκληση θα είναι μοναδική”, δήλωσε ο Kaufmann. Έτσι, εκτός του ότι δεν υπάρχει άμεση ανάγκη για μια γέφυρα στον Αμαζόνιο, οι διαδικασίες που απαιτούνται για την κατασκευή μιας τέτοιας γέφυρας θα ήταν σημαντικές.
Μια γέφυρα πολύ μακριά;
Αξίζει να σημειωθεί ότι, αν και καμία γέφυρα δεν διασχίζει τον Αμαζόνιο, υπάρχει μία που διασχίζει τον ποταμό Negro, τον κύριο παραπόταμό του. Η γέφυρα αυτή, που ονομάζεται Πόντε Ρίο Νέγκρο, ολοκληρώθηκε το 2011 και συνδέει το Μανάους με την Ιραντούμπα, και είναι μέχρι σήμερα η μόνη μεγάλη γέφυρα που διασχίζει οποιονδήποτε παραπόταμο του Αμαζονίου.
Το Video “Γιατί ο ποταμός Αμαζόνιος δεν έχει γέφυρες; // Άκου να δεις!” έχει προβληθεί 155544 φορές με 2139 Likes & ενσωματώθηκε απο το κανάλι Άκου να δεις!. Δείτε το στο Youtube εδώ